Pośród jedwabistych łąkowych traw wije się, niczym splatana wstążka, wąska ścieżka do cudownego Królestwa Przyrody. Upajające powietrze nasycone jest słodkim aromatem kwiatów, pełne urokliwych ptasich treli.
Słońce już w zenicie, a u skraju lasu, w ażurowych cieniach liści zaczaił się przyjemny chłód. W głębi leśnej czaszy króluje tajemnicza cisza. Przez wysokie pnie strzelistych drzew, aż do samej ziemi, ciągną się złote nici słonecznych promieni. Nieśpiesznie ślizgają się po miękkich ciemnozielonych poduszkach mchu, po bujnych kędziorach młodych paproci i splątanych korzeniach wiekowych drzew.
Tuż za lasem, w głębi przytulnej doliny, majestatycznie i dumnie wznoszą się potężne góry. Na ich kamienistych zboczach serpentyny ścieżek uciekają w górę, aż do samych przestworzy, tam gdzie w mirażu śnieżnobiałych obłoków cicho drzemią ośnieżone górskie szczyty.
Świecka krzątanina została w dole, u podnóża góry. A tutaj dusza wypełnia się triumfującą radością, rozpościera swoje słabe skrzydła i szybuje nad ziemią pośród bezkresnego piękna, dostojeństwa i doskonałości przyrody stworzonej przez Pana Stwórcę.
Olga Mienzikowa
Средь шелковистых луговых трав узорной лентой вьется узкая тропинка, увлекая в дивное Царство Природы. Пьянящий воздух, напоенный сладким ароматом цветов, полон чарующих звуков птичьих трелей.
Солнце уже в зените, а у края леса, в ажурной тени листвы, притаилась приятная прохлада. В глубине лесной чащи царит таинственная тишина. Сквозь высокие стволы стройных деревьев до самой земли тянутся золотые нити солнечных лучей. Они неспешно скользят по мягким темно-зеленым подушкам мха к пышным кудрям молодого папоротника и причудливым корням вековых деревьев.
Сразу за лесом, в глубине уютной долины, величественно и гордо возвышаются могучие горы. По их каменистым склонам дорожка серпантином убегает вверх, поднимаясь к самому поднебесью, туда, где в мареве белоснежных облаков тихо дремлют заснеженные горные вершины.
Мирская суета осталась внизу, у подножья горы. А здесь душа наполняется ликующей радостью, расправляет свои незримые крылья и словно парит над землей средь бескрайней красоты, величия и совершенства природы, созданной Творцом.
Ольга Мензикова